Θολό τοπίο...Περπατάω στους άδειους δρόμους.Πόσο μου αρέσει να το κάνω αυτό!!!Μοναδική παρέα το τσιγάρο και οι σκέψεις μου.Απολαμβάνω τη μοναξιά.Τη μοναξιά που επέλεξα.Δεν γουστάρω πολλούς ανθρώπους γύρω μου.Δεν γουστάρω να ακούω παράπονα,γκρίνιες,φανταστικές ιστορίες και απωθημένα.Δεν γουστάρω να προσπαθήσω να καταλάβω κανέναν και δεν γουστάρω κανένας να προσπαθήσει να καταλάβει εμένα.Μίζεροι άνθρωποι παγιδευμένοι στις φοβίες τους.Εγώ θα φύγω μακριά τους.Δεν θα γίνω σαν και αυτούς.
Δυο μέρες χωρίς ξύδια.Σήμερα αποφάσισα πάλι να μείνω μέσα.Δεν άντεξα άλλο.Χορταίνω οινόπνευμα και πάλι.Δεν θυμάμαι πόσο καιρό είχα να μείνω άπιωτος ολόκληρη μέρα. Εξάρτηση?Δεν ξέρω αλλά η αλήθεια είναι οτι αυτή η φάση άρχισε να με ψιλοτρομάζει...
Έχω και άλλα να πω αλλά ως συνήθως τέτοιες στιγμές δεν μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά.Όλα είναι μπερδεμένα μέσα στο μυαλό μου.Στριμώχνονται σκέψεις και δεν μπορούν να βγούν.Ίσως δεν ήρθε ακόμα η ώρα τους...