Δεν ξέρω γιατί βρίσκομαι εδώ. Ίσως γιατί είναι ακόμα πολύ νωρίς και εγώ αρκετά πιωμένος. Το πανηγύρι ξεκίνησε νωρίς με ούζα στο κλασσικό καφενείο και συνέχισε σε μπαράκι για ποτά. Δεν είχα όρεξη για περισσότερα. Τελευταία δεν έχω όρεξη γενικά. Βαριέμαι εύκολα κάνοντας πράγματα που μέχρι πριν λίγο καιρό μου άρεσαν πολύ. Μπροστά στον υπολογιστή με ποτό και τσιγάρο η νύχτα μάλλον έχει πολύ δρόμο ακόμη. Ίσως γι’ αυτό να γράφω αυτή τη στιγμή. Ίσως και όλα αυτά να είναι ένα τσούρμο μαλακίες. Δεν ξέρω και πραγματικά δεν με νοιάζει και τόσο. Το αίσθημα της μοναξιάς πάντα ασκούσε έντονη γοητεία πάνω μου. Με φόβιζε ενώ ταυτόχρονα με ευχαριστούσε. Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς αλλά σύμφωνα με φίλους, γνωστούς και πρώην είμαι μοναχικός τύπος. Μπορεί να έχουν και δίκιο. Άλλωστε και τώρα από τους φίλους και τον κόσμο εγώ επέλεξα να πίνω και να καπνίζω μόνος μου. Μάλλον μπερδεμένα τα γράφω. Δεν έχει σημασία. Ως συνήθως βλέπουμε και κάνουμε.