Η νύχτα έρχεται όλο και πιο νωρίς και μου αρέσει πολύ αυτό... Πάντα πίστευα ότι όλα φαίνονται πιο όμορφα τη νύχτα. Ίσως γιατί το σκοτάδι κρύβει τις ατέλειες του σώματος και το αλκοόλ που τη συνοδεύει τις ατέλειες της ψυχής. Μια εικονική πραγματικότητα που σου δείχνει το αληθινό της πρόσωπο μόνο όταν βγει το φως. Δεν με χαλάει όμως. Όλοι λένε ότι θέλουν τους άλλους ειλικρινείς, θέλουν να τους βλέπουν έτσι ακριβώς όπως είναι, ποιος όμως το αντέχει πραγματικά... Πολλές φορές καταλαβαίνουμε ότι κάτι είναι ψεύτικο αλλά δεν αντιδρούμε, το δεχόμαστε, προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι δεν είναι κάτι σημαντικό. Κάποιοι το λένε αδυναμία, εγώ πιστεύω ότι είναι ανάγκη... Ανάγκη για να δούμε κάτι, ή κάποιον, έτσι ακριβώς όπως το θέλουμε, όπως πιστεύουμε ότι έπρεπε να είναι, ιδανικό... Μετά μπορεί αν έρθει η απογοήτευση, η πίκρα αλλά όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Η πραγματική ζωή δεν είναι μέσα στη γυάλα, δεν ελέγχεται... Όλοι έχουν το δικαίωμα να ζήσουν το όνειρό τους, έστω και αν αυτό αποδειχθεί απλά όνειρο...