Πάλι εδώ. Με έχει πιάσει μια ψιλοκατάθλιψη μάλλον αλλιώς δεν εξηγούνται τα τραγούδια που ακούω τέτοια ώρα μόνος μου. Βέβαια μπορεί να φταίει το ότι η μπουκάλα έχει πλέον σχεδόν αδειάσει. Είχα να το ακούσω πολύ καιρό και μου θύμισε ένα ταξίδι ακριβώς ένα χρόνο πριν. Νύχτα στο τρένο με ένα mp3, μία μπουκάλα χύμα ούζο και γεμάτη αγκαλιά. Δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο.

Απόψε η νύχτα δεν περνά
Κι είναι νωρίς ακόμα
Κι οι δείκτες λες και κόλλησαν
Και γίναν ένα σώμα

Είπα να πιάσω ένα σκοπό
Να θυμηθείς μαζί μου
Μα η μουσική μου είναι φτηνή
Φτηνή και η φωνή μου

Από αύριο πρωί πρωί
Σαν πάρει και χαράξει
Μπορεί στην τρύπια μου ζωή
Να χουν όλα αλλάξει

Λεπτό λεπτό στα χνάρια της
Με πάει και με σέρνει
Η νύχτα αυτή που δεν περνά
Και τίποτα δε φέρνει