Θα προσέχω τον εαυτό μου
Θα πίνω λιγότερο
Θα ανοίγομαι περισσότερο στους γύρω μου
Θα σου χαμογελάω πιο συχνά
Θα σου λέω ότι σ’ αγαπώ
Θα σε παίρνω αγκαλιά συνέχεια
Δεν θα σου χτυπάω το κουδούνι κομματιασμένος το πρωί
Δεν θα σου φωνάζω με το παραμικρό
Δεν θα θυμώνω όταν κλαίς
Δεν θα γελάω με τις ανασφάλειές σου
Δεν θα περιφρονώ τις φοβίες σου
Δεν θα είμαι αυτό που φοβάσαι
Σου λέω ψέματα...
Το ξέρεις...
Τίποτα δεν θα αλλάξει...
ΠΡΟΣΠΑΘΩ...
Και ας μην είσαι εδώ...
5 comments:
Απλά υπέροχη ανάρτηση.
με όλα αυτά που υποσχόμαστε σε εμάς τους ίδιους μέσω την άλλων.
koita na deis mera pou brika na anakalipso to blog sou... ti monadiki tou xronou pou eimai ksidokommatia apo xtes to bradi kai de mporo na sineltho me tipota. magkia sou to oti ksereis oti de tha allaksei tipota. kai malakia sou taftoxrona giati sto... lariggi sou einai. filia gemata allilegii kai katanoisi
mouts mouts
δεν ειναι εκει, αλλα ειναι μεσα σου.
η αποσταση σας κραταει μακρυα αλλα τελικα σας φερνει πιο κοντα.
εισαι αυτος που εισαι και γι αυτο σε αγαπαει.
ομως κι εσυ ειναι καλο να αγαπας κι εσενα λιγακι παραπανω καθε μερα.
Μα είναι δυνατόν να σου λέει κάποιος τέτοια πράγματα και να μην είσαι δικός του για πάντα?
Θαυμάσιο κείμενο.
Aurangel οι μεγαλύτερες απογοητεύσεις είναι από αυτά που υποσχόμαστε στους εαυτούς μας.
olia δεκτή η αλλυλεγγύη και η κατανόηση...
alicia είμαι αυτός που είμαι και αυτό δεν αλλάζει... Δεν ξέρω πόσο καλό είναι αυτό...
Theorama από το να τα νιώθεις μέχρι να τα πεις υπάρχει απόσταση... Δυστυχώς...
Post a Comment