Γύρισε στο σπίτι του, έβαλε ένα ακόμα ποτό και άναψε ένα ακόμα τσιγάρο.

Μόνος...όπως κάθε βράδυ.
Μεθυσμένος...όπως κάθε βράδυ.
Με ένα παράξενο κόμπο στο στήθος του...όπως κάθε βράδυ.
Κάτι λείπει...όπως κάθε βράδυ.

Το μυαλό του θολώνει.
Σφίγγει τα χέρια του.
Θέλει να τα σπάσει όλα γύρω του.
Να τα γαμήσει όλα.
Να μην αφήσει όρθιο τίποτα και κανέναν.

Δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό που λείπει απ’ τη ζωή του, τι είναι αυτό που δεν τον αφήνει να κλείσει τα μάτια του πριν ξημερώσει. Κοιμάται μόνο όταν τα μάτια του δεν μπορούν να κρατηθούν ανοιχτά. Δουλειά, ξύδια και λίγες ώρες ύπνου. Το μυαλό του ταξιδεύει συνεχώς. Όσο θυμάται τον εαυτό του ονειρεύεται. Ονειρεύεται μέρη μακρινά, κόσμους καινούργιους, ανθρώπους αληθινούς, διαφορετικούς απ’ αυτούς που βρίσκονται γύρω του.

Μακριά από τις φρίκες που έζησε.

Κάτι λείπει, αλλά κάποια στιγμή θα το βρει. Δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή του με αυτόν τον κόμπο στο στήθος του, δεν θα το επιτρέψει.

Το πιστεύει...
Θέλει να το πιστέψει...
Πρέπει...